Column

Column Friso: Groetjes uit Hiroshima

Iedereen heeft een kleine Albert Verlinde in zich zitten. Ik, maar ook jij! Ja, zelfs jij, trouwe lezer! Ontken het maar niet, ook jij geniet volop van andermans ellende. Leedvermaak is tenslotte het beste vermaak. Toch?

Hersenonderzoekers zeggen van wel. Zij tonen aan dat we helemaal genieten wanneer succesvolle mensen van hun voetstuk pleuren. Jay-Z en Beyoncé in scheiding? Woohoo! En Sylvie Meis is nog steeds ongelukkig in de liefde? Beturrrr!

Maar ook mensen die wij als ‘minder’ beschouwen moeten er aan geloven. Reality-shows als Huisje Boompje Barbie, Jersey Shore en Man Bijt Hond zijn goed voor ons ego. Herken je jezelf in de gedachtegang ‘Pfoe, gelukkig ben ik niet zó onnozel’ en ‘In vergelijking met die mensen kan ik een Nobelprijs winnen’ bij het kijken naar deze shows? Jawel hè?

Je kostelijk vermaken om de uitgelekte naaktfoto’s van Jennifer Lawrence = leedvermaak (of beter gezegd: leedgenot), is één ding, maar nog interessanter is de variant ramptoerisme. Waarom staan mensen te dringen om het beste zicht op een brandend pand te hebben, nog net niet zittend op een tuinstoeltje met een zak popcorn in de hand? Waarom willen we een monstertruck kinderen zien platrijden? Waarom Googlen we naar de brokstukken van MH17 (het liefst inclusief ledematen)? En wat te denken van alle onthoofdingsvideo’s die Facebook zo graag aan je laat zien?

Ramptoerisme is zowaar een groeiend fenomeen. De Nederlandse brandweer heeft geconstateerd dat ramptoerisme steeds groter wordt ‘dankzij’ social media. Mensen laten elkaar via Twitter en Facebook weten waar de brand is. Waar is die ramp? Hier is die ramp! Alleen een beetje vervelend voor onze firefighters, want pottenkijkers lopen de hulpverleners in de weg. Daarom tweet de brandweer regelmatig: “Nothing to see here people, go home to your family!”

Maar zelf heb ik ook weinig recht van spreken. Ok, ik ga niet gluren wanneer een beppe op een Liwwadder zebrapad haar heup breekt, maar op vakantie sta ik in de rij voor Hiroshima (atoombom), Ground Zero (terroristische aanslag) en Eyjafjallajökull (vuurspuwende vulkaan). Waarom?

Ik ben geen wetenschapper, maar na het lezen van stapels artikelen (nee, niet die van Diederik) kom ik tot de volgende conclusie. De functies van ramptoerisme zijn:

1. Sensatiezucht. Sommige mensen hebben meer prikkels nodig in het leven. Je weet wel, van die ingekakte mensen die graag bungeejumpen om zich weer wat levend te voelen.

2. Begrip. Anderen willen weten hoe een ramp is ontstaan, zodat ze zich kunnen weren mocht het volgende keer weer voorkomen. Ofwel: zij koekeloeren naar een ramp zodat ze zelf wat voorzichtiger kunnen zijn.

3. Helpen. Ja, en dan zijn er ook nog barmhartige samiritanen die simpelweg willen helpen. Ze bestaan. Echt waar.

Mocht je je herkennen één van bovenstaande drie functies, dan is er een reisbureau die superleuke tripjes plant naar rampgebieden. Ingestorte gebouwen? Check! Verminkte lijken? Dubbelcheck! De ultieme ‘disaster experience’ begint op Disastertourism.co.uk. Voor de echte thrill seeker is er bovendien de ‘mystery disaster’, waarbij het een verrassing blijft naar welke ramp je toegestuurd wordt. Ook leuk om cadeau te geven!

Wij van de LSK zijn de beroerdste niet, en daarom bieden wij, op het moment waarop er een atoomoorlog begint (en die komt er), 2 gratis tickets naar een platgebombardeerde stad naar keuze. Voor de lezers die niet winnen, niet getreurd: op Facebook zit je eigenlijk ook al eerste rang. Enjoy!

Door: Friso Visser

Show More

Related Articles

Geef een reactie

Check Also
Close
Back to top button
Close
Close