Het studentenleven gaat niet altijd over rozen. Vijf dagen per week borrels en fissa’s om vervolgens met mijn katerige kop weer in de les te verschijnen. Of niet. Heul veul geld uitgeven aan broodjes pollo’s en bier. Dat maakt het studentenleven soms best gecompliceerd. Elke euro moet omgedraaid worden. Om de wereld een klein beetje beter te maken en om uit te vogelen of ik een ruggengraat heb, besloot ik om een week lang mijn pinpas in te vriezen. Ik moest het doen met twintig euri, best een uitdaging, of niet dan?
Het invriezen van een pinpas doe je niet elke dag. Als het goed is, doe je het nooit. Ik dus wel. In de hoop dat mijn pas het ook na dit experiment nog zou doen, vertrouwde ik mijn afgod toe aan de vrieskou. Met een bak water in mijn hand liep ik naar de vriezer. Het was tijd om afscheid te nemen van mijn liefdevolle eigendom. Bye bye, zwaai zwaai. Tot over een week!
Vrijdagavond begon de ellende. Ik ging met paps en mams naar de kerstmarkt in Dokkm, eigenlijk Dokkum, maar al die Friesche menschen spreken het uit als Dokkm, geen paniek, het klinkt schattig. Ik zag allemaal mooie hebbedingetjes, van die tierlantijnen waar je geen flikker mee kunt, maar die je toch MOET hebben. Nou, dat ging dus niet, want mijn pinpas lag op dat moment in een bak water te bevriezen. Toen ik terug kwam had ik een huisfissa van twee vrienden. Het geluksgeschenk was eerder die week al gekocht, dus dit bedrag hoefde ik lekker niet van mijn schamele briefje van twintig euri af te trekken. Die avond kon ik gratis van mijn pintjes genieten. Ik ging niet mee op stap, want tja.. dat is gewoon een no-go als je geen geld hebt. Een wijze levensles van Mirjam.
De rest van het weekend verliep erg voorspoedig, ik was lekker onder de hoede van mijn lieftallige familie, gratisss eten. Als skeere student moet je toch wat hè?!
Toen werd het maandag. Hoewel de meeste mensen gruwen van deze druilerige (wauw, mooi woord) dag, sta ik altijd te springen van plezier! Ik ga op maandagavond vaak op stap. Je hebt van die goede 1+1 gratis acties in de kroeg, waardoor je denkt dat je ook de helft minder uitgeeft! Ideaal! Ze zijn slim hé die kroegbazen, want ik geef vaak nog meer uit dan op een standaard donderdagavond. Ben ik een gulle gever of drink ik zelf gewoon meer? Dat zouden we dan op dinsdagmorgen weten. Of niet. Deze maandag ging ik bewust de kroeg niet in, maar naar mijn zussie ergens in the middle of nowhere. Ik at daar lekker joh, niet normaal! En dat zonder ook maar een cent uit te hoeven geven! De liefde van een zussie gaat door de maag! En het beste nieuws: ik had in een paar dagen tijd nog geen cent uitgegeven! Joehoeeee! Het kon dus wel!
Dinsdag ging ik naar de Efteling, ook deze ticketjes, spreek uit als tieketjes, waren al voor mij betaald. Jottum! Terwijl ik bij holle bolle Gijs mijn bammetjes aan het oppeuzelen was, kreeg ik een ingeving. Ik voelde me net lampje, die ene van Willie Wortel. Ping! Je ziet wel eens van die kinders die langs de deuren gaan om een heitje voor een karweitje te doen. Wowwow dat ik daar niet eerder aan gedacht had! Mijn gedachten gingen van hot naar her. Misschien kon ik in het land van laaf wel wat schoonmaken zodat ik wat extra centjes zou hebben voor de rest van de week. Maar toch…. ik durfde het niet te vragen. Spijtig! De hele dag liep ik met een naar onderbuikgevoel rond. Ooit komt er een dag dat ik naast langnek met een schoffel in mijn hand het park schoonmaak. Ooit…
Woensdagavond moest ik er toch echt aan geloven. Ik moest voor mij en een vriendin een prakkie in elkaar flansen. Normaal gesproken doe ik altijd boodschappen bij de Appie. Lekker praktisch enzo. Maar vandaag besloot ik om eens keurig op mijn centen te letten. Ik ging mijn boodschappen doen bij de lidol. Wat een fijne winkel! Ik ben helemaal om. Voor 8 euro had ik een hele mand vol. Wauw!
Ik wist dat ik het op donderdag moeilijk zou krijgen. Ik ging namelijk naar het Van Hall gala. Lekker feesten met de groene garde van Leeuwarden. ’s Avonds mocht ik eten in de krochten van ons stadje. Ik was welkom bij villa Weaze! Prachtig huis, mooie mensen! Mooie buurt ook. Gastheer Frank had heerlijk pittig Indiaas (of iets dergelijks, één pot nat) gekookt. Hoewel het snot bijna in mijn saus verweven raakte, genoot ik van het gratis eten, mijn lekkere mooi Kaap wijn (die is nou eenmaal niet zo duur) en de aanwezigheid van de bewoners van villa Weaze. Mijn avond begon goed.
Ik had nog 12 euro over en dat is niet veel voor een stapavond. Zeker niet voor een gala. Ik durf het haast niet te schrijven, maar ik heb vals gespeeld. Meeeeeeh! Ik heb namelijk ergens in mijn huis een spaarpot staan. Zo’n ding die je alleen met een blikopener kunt openmaken. Je raadt het al… Daar heb ik uit pure wanhoop wat geld uitgehaald. Veel geld. Een half uur lang stond ik met een pincet op dat ding te rammen. Uiteindelijk viel er 20 cent uit. Joehoe! Het lukte me niet. Totdat een slimmerik mij attendeerde op de deksel die je er gewoon af kunt draaien. Al die maanden heb ik geld gespaard in de veronderstelling dat ie niet open kon. Nou, dat kan dus wel. Bedankt Blokker!
En toen was het alweer vrijdag. Het einde van mijn experiment! Na wat gestuntel om het ijs uit de bak te krijgen, had ik mijn pas weer terug. Ik heb meteen een sprintje getrokken naar de stad! Hoera! Als een klein meisje in een snoepwinkel heb ik geshopt. Tasjes vol met prullaria, heerlijk. Mijn experiment is misschien niet helemaal geslaagd, het is eigenlijk gewoon compleet mislukt, maar ik kan wel zeggen dat mijn groene ABN rakker een week bevroren is geweest. Wauw… Wie volgt? Misschien wordt dit wel een vet hippe hype! Succes, enne vergeet niet stiekempjes wat geld achter te houden in een oude sok ofzo!
Door: Mirjam Landman
Foto’s: Tini Groen
