Gaaaaap! De zon is eigenlijk nog niet helemaal op en ik neem alweer plaats in een lokaal. Hoe moet ik opletten, terwijl mijn hersenen zich nog volledig in de nachtelijke mist bevinden? Zulke dingen denk ik ’s ochtends vroeg en ik vermoed dat vele studenten dat zullen herkennen. Wat ik mij afvraag; hoe werkt zoiets bij docenten wanneer zij onderweg zijn om onze hersenen overuren te laten draaien? Tijd om antwoord op die vraag te vinden.
Tekst & fotografie: Niels Remigius
Omdenken
Ik schoof daarom aan bij het college ‘Infectiepreventie’ van Siemen de Roo, docent Verpleegkunde bij NHL Stenden. En ja, het begon al om 08.30. Mijn eerste aanname was voor een deel juist; een aantal studenten zaten vrij glazig voor zich uit te kijken. Siemen heeft daar overigens een oplossing voor. “Ik probeer altijd zo snel mogelijk op te starten. Hierdoor zorg ik ervoor dat de studenten snel van het theoretische deel af zijn, zodat ze wat kunnen doen. Wel zo prettig op de vroege ochtend.” Het lijkt er dus op dat een docent net zo goed niet zo van de ochtenden houdt, maar hiervoor een oplossing zoekt. Mijn eerste bevinding van de dag.
Brugfunctie
Wat ik al een beetje wist, maar meteen weer duidelijk wordt tijdens het meelopen, is dat de docent een brugfunctie heeft tussen de studenten en het werkveld. Siemen geeft aan dat het docententeam waarin hij werkt erg betrokken is bij de student, dus dat zij goed weten hoe een student denkt. Of er ook weleens onbegrip is? Tuurlijk. “Wanneer een student niet komt opdagen zonder het te melden, kan ik diegene wel achter het behang plakken.”
Lijkt mij heerlijk, die vrije tijd
Aangezien docenten op hetzelfde terrein werken als studenten, ga ik er vanuit dat zij heel veel vrij hebben. Lijkt mij geweldig tijdens mijn baan. Toch ligt het helaas iets genuanceerder: “Het komt toch regelmatig voor dat ik in mijn avonduren nog zit te werken. Liggen mijn eigen kinderen op bed, kan ik nog even bezig met mijn andere kinderen. We hebben wel veel vakantie in vergelijking met sommige andere banen, dus dat compenseert de boel. Wel hebben we vaker te maken met een hoge werkdruk dankzij de pieken.”
Niels ervaart zelf hoe het is om voor de klas te staan.
Tafels opdreunen
Aangezien een docent zoveel bezig is met bepaalde colleges, ga ik er vanuit dat diegene de lessen kan opdreunen. Net als de rekentafels op de basisschool. “Dat klopt. De basis van de colleges die ik geef, ken ik inmiddels uit mijn hoofd. Ik probeer wel iedere klas individueel te benaderen. Dit zorgt ervoor dat ik de stof per klas verschillend breng. Hierdoor blijft het voor mij ook afwisselend en ga ik na 8 jaar nog steeds met heel veel plezier naar mijn werk”, schetst Siemen. Ook zorgen hij en zijn collega’s ervoor dat zij altijd meegroeien in de ontwikkelingen van het vakgebied. Dat is belangrijk bij het vervullen van een voorbeeldfunctie.
Wat is het mooiste aan het docent zijn?
“Het leukste aan het beroep is toch wel het persoonlijke contact met de mensen die ik dagelijks onderwijs. Nu zijn het nog studenten, maar uiteindelijk worden wij collega’s. Ik vind het geweldig dat ik hieraan mag bijdragen.” Zijn euforische gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen.
En het minst ‘sexy’?
“Papierwerk. Dat is absoluut hetgeen ik mij het minst mee bezig wil houden. Maar goed, het hoort er nou eenmaal bij.”
Denken als een student
Nu ik op deze manier een ochtend door de ogen van een docent heb gekeken, is mij een stuk meer duidelijk geworden. Eigenlijk zou ik hieraan nog veel meer uren moeten besteden om het echt te begrijpen. En dan met name rond een tentamenweek, wanneer de drukte in een piek zit. Wat ik vooral zag, is dat de mensen die voor de klas staan achter de schermen vooral als studenten proberen te denken. Let er maar eens op!
