OpmerkelijkStuderen

Zwanger in de schoolbanken

 

Stel je voor. Je bent jong, vrouw, student en ieder weekend flink de beest aan het uithangen. Inclusief de nodige drank, sigaretten en drugs. Exclusief de nodige slaap en gezond eten. En dan ontdek je dat je zwanger bent. Wat doe je dan? Het overkwam Joëlle Hooijer (24 jaar), student Communication & Multimedia Design bij NHL Hogeschool. “Een half jaar voordat ik zwanger raakte, riep ik nog dat ik geen kinderen wilde. Maar nu zeg ik tegen iedere student met een kinderwens: ga er gewoon voor!”

Paspoortje

Naam               Joëlle Hooijer

Leeftijd          24 jaar

Opleiding        Communication & Multimedia Design

Studiejaar       “Ik zit inmiddels in het 7e studiejaar, haha! Mijn doel is om in september 2015 af te studeren.”

Woonplaats     Groningen

Gezinssituatie Vriend Thom (23 jaar) en dochter Avalon (1 jaar)

Vertel eens, Joëlle. Je studeerde en raakte zwanger. Was dit de bedoeling?

“Nee, dit hadden we niet bewust zo gepland. Thom en ik genoten allebei volop van het feestleven. Veel nachten doorhalen, lekker gek doen, drank en drugs. Ik wilde helemaal geen kinderen. Bovendien was ik ervan overtuigd dat ik onvruchtbaar was. Daarom gebruikte ik ook al twee jaar geen anticonceptie meer. Ik dacht: als ik echt vruchtbaar ben, was het allang een keer gebeurd. Beetje dom. Toch had ik ergens wel de behoefte aan een ander leven. Na het laatste feestje voor de zwangerschap, waarin we echt het meest onverantwoord met onszelf zijn omgegaan, besloten Thom en ik: nu gaan we even normaal doen. In datzelfde weekend is onze dochter verwekt.”

Wat was je eerste reactie toen je de zwangerschapstest had gedaan?

“Ik schrok heel erg. Wow! Er kwamen tranen, maar ik wist eigenlijk niet of die nou van schrik of vreugde waren. Daarna moest ik zelfs een beetje lachen: voelde ik nou ineens mijn moederinstinct? Ik was gelijk impressed van dit oergevoel. Mijn vriend had in eerste instantie zoiets van: dit moeten we niet doen. Hij gunde zijn kindje een goede toekomst en dat konden we in onze situatie niet bieden. Was het kindje bovendien wel gezond, nadat we zo slecht met ons lichaam om waren gegaan? We besloten naar een abortuskliniek te gaan. Niet voor een behandeling, maar om advies te vragen over de invloed van onze levensstijl op het embryo. Zij zagen geen problemen en zeiden: gewoon mee doorgaan. Toen Thom ook nog eens een geruststellend gesprek met zijn moeder had gehad, besloten we er voor de volle 100% voor te gaan.”

 

Ging de knop gelijk om?

“Ja, eigenlijk wel. Ik stopte gelijk met roken en drinken. Thom is op zoek gegaan naar een baan en is vervolgens fulltime gaan werken. We werden in één klap volwassen en verantwoordelijk. Ik zie onze dochter Avalon dan ook niet als ongelukje. Dit gebeurde eigenlijk op het perfecte moment in ons leven, het heeft zo moeten zijn.”

 

[quote]

“We plaatsen onze echo op Facebook. “WTF?!” stond eronder.”

[einde quote]

 

Hoe reageerde jullie omgeving?

“Ik belde als eerste mijn moeder. Ik zei: “Mam, ik heb een test gedaan en die was positief.” Mijn moeder schrok zich helemaal de pleuris, zij dacht dat ik een HIV-test bedoelde. Toen ik vertelde dat het om een zwangerschapstest ging, was zij allang blij. Mijn vader had er meer moeite mee. Hij maakte zich zorgen vanwege onze levensstijl en had liever gezien dat we onze studie hadden afgemaakt. Thoms zus was kon haar geluk niet op. Zij had ook net gedroomd dat wij een kindje hadden gekregen. Heel bizar! Vrienden en kennissen reageerden verbaasd en sommigen maakten zich zorgen. Maar veel mensen waren ook blij voor ons. Al kregen we na onze bekendmaking op Facebook soms wel rare reacties. “WTF?!”, stond er dan onder onze echo. Dat vond ik wel wat raar. Maar op het moment dat mensen het niet verwachten, krijg je rare reacties.”

En op school?

“Ik heb het een paar docenten persoonlijk verteld. Die waren verbaasd, maar ook blij voor ons. Ik liep op dat moment ook stage bij een technoclub in Groningen. Daar ben ik uiteindelijk mee gestopt. Aan de ene kant omdat ik sowieso al het gevoel had dat ik er niet kon halen wat ik nodig had, maar aan de andere kant ook omdat een technoclub op dat moment niet meer bij mijn leven paste.”

Ben je nog naar school gegaan tijdens je zwangerschap?

“Nadat ik met mijn stage ben gestopt, heb ik eerst een tijdje thuis gezeten en tussendoor met docenten gesproken over wat ik met mijn studie zou doen. Een docent zei: “Je moet echt nadenken of je nog door wilt gaan of niet.” Uiteindelijk besloot ik er toch mee door te gaan, ik vond het zonde om te stoppen. Bovendien vond ik een nieuwe motivatie in mezelf, juist omdat ik nu zwanger was. In de laatste periode van mijn zwangerschap ging ik weer naar school, om wat in de sfeer te blijven. Ik ben zelfs nog met mijn dikke buik mee geweest met het introductiekamp naar Terschelling!”

Wanneer diende de baby zich aan?

“Ik ben in mijn 36e week gestopt met school en Avalon is met 37 weken geboren. Via een keizersnede. Ze hielden haar boven het operatiescherm en ik zag een heel mooi kindje met heel veel haar.”

En hoe is het nou, om moeder en tegelijkertijd student te zijn?

“Sowieso moest ik in het begin heel erg wennen. Je bent ineens met z’n drietjes. En de eerste weken waren heel zwaar. Ik deed ’s nachts wel eens drie uren over een voeding. Mijn operatiewond moest nog helen, ik was helemaal kapot. Maar geleidelijk ging het steeds beter en werd het steeds makkelijker. Je rolt in het moederschap. In februari ben ik weer helemaal begonnen met de studie. Het scheelt dat je als weinig verdienende student veel vergoeding krijg voor de kinderopvang. Van de €900,- die we per maand kwijt zijn, wordt €800,- vergoed. Dat geeft veel vrijheid. Bovendien vond ik het heerlijk om weer even gewoon student te zijn op school. Ik ben geen type huismoeder en kan op school weer even gek doen en zo nu en dan op m’n bek gaan.”

Wat zou je tegen studenten zeggen die op dit moment een kinderwens hebben?

“Ik zou er voor gaan, absoluut. Mij heeft het alleen maar goede dingen gebracht. Als je het zelf graag wilt en je kindje liefde kunt geven, dan staat niks je in de weg. Praktisch gezien kun je er wel omheen puzzelen en de meeste mensen hebben begrip voor je situatie. Ik ben er zelfs van overtuigd dat ik mijn studie niet heb kunnen afmaken zonder de komst van mijn dochter!”

 Door Sanne Plantinga
Fotografie: Afke Manshanden

 

Show More

Related Articles

Geef een reactie

Back to top button
Close
Close