Leeuwarden telt bijna dertigduizend studenten. Een derde woont op zichzelf en heeft een eigen kamer. Tienduizend studenten met een eigen huis en haard. En een eigen verhaal. Aan de hand van vier voorwerpen in haar kamer vertelt Micaela Gario over haar leven als student.
“Toen ik in Leeuwarden arriveerde, was er plek in de ‘Arubaanse studentenflat’. Dit is een flat waar Arubaanse studenten worden gehuisvest wanneer zij naar Leeuwarden komen. Wij hebben die flat de Arubaanse studentenflat gedoopt. Omdat ik mijn leefruimte niet graag met anderen deel, heb ik mijn heil elders gezocht. Nu woon ik samen met een vriendin in een rijtjeshuis. Zij studeert nu in Bali waardoor het stiller is in huis. Wanneer ze terug is, gaat het dak eraf.”
Teddybeertjes
“Van kleins af aan verzamel ik teddybeertjes. Ik heb een kwart meegenomen naar Nederland. Achter elk beertje zit een verhaal. Het maakt niet uit waar ik heen ga,er gaan altijd beertjes mee. Mijn meest dierbare exemplaar kreeg ik op 14 februari van een vriend. Ik was een tijdlang in de war. Een aantal familieleden werd ziek en overleed kort na elkaar. Vanuit het niets kreeg ik bloemen, chocolade en een beertje. Het is geweldig dat er mensen zijn die de moeite nemen een vriend of vriendin op te fleuren.
Mijn familie in Aruba is enorm belangrijk voor mij. Ik groeide op bij mijn groottante die enorm graag een meisje wilde. Daarom ben ik bij haar gaan wonen. Mijn moeder heeft nooit spijt gehad van de beslissing mij onder te brengen bij haar tante. Toen zij mij op twee jarige leeftijd een bed zag opmaken, wist zij dat haar beslissing een goede was geweest. Daarbij zag zij mij regelmatig, want ze woonde in de buurt.”
Schoenen
“Mijn kamer in Aruba is groter. In tegenstelling tot mijn kledingkast in Nederland heb ik daar wel ruimte voor mijn schoenen. Ik heb ongeveer vijftig paar. Een outfit is niet compleet zonder een paar schoenen met hoge hakken. Sinds mijn twaalfde loop ik op hakken. Van mijn eerste loon kocht ik een paar schoenen. Sindsdien groeit mijn collectie gestaag. Mijn duurste paar kostte tweehonderd Arubaanse guldens. Dat is iets meer dan tachtig euro. Op hakken voel ik mij mooi, bovendien kan ik dan mijn lengte compenseren. Mijn ideale kamer heeft een groot bed en een enorme inloopkast voor al mijn schoenen.”
Bed
“In Aruba was ik altijd in de weer. Ik werkte daar. Hier in Nederland doe ik dat niet. Daarom voelt mijn studententijd als een vakantie. Meestal doe ik mijn schoolwerk een dag van tevoren. Daarna heb ik zeeën van tijd en lig ik het liefst de hele dag in bed en kijk ik bijvoorbeeld televisie. Ik vind het heerlijk om in bed te liggen en uit te rusten. Soms val ik in slaap. In Aruba pakte ik alles aan, maar hier heb ik veel vrije tijd. Na een dag in bed voel ik mij weleens lui, maar aan de andere kant zorg ik er altijd voor dat ik mijn schoolzaken afheb. Mijn vriendinnen verklaren mij voor gek, maar het enige dat ik nodig heb is een bed. Het maakt niet uit waar, slapen kan ik altijd.”
Bijbel
“Sinds januari ga ik wekelijks naar de kerk in Groningen. Op Aruba deed ik dat op zaterdag, bij ons de zevende dag van de week. Vrijdag is de dag dat wij familie bezoeken. God betekent alles voor mij. Ik bid drie tot vier keer per dag voor familie, vrienden en het goede verloop van een dag. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Ik bid letterlijk dat er niks gebeurt. Daarnaast bid ik voor elk tentamen. Tot nu toe heb ik alles gehaald!”
Door Joris van Uden