Anouk Veninga is 27 jaar jong en studeert aan de NHL. Na bijna vier jaar gewerkt te hebben, heeft zij besloten om te starten met de kopopleiding docent, zodat zij haar droom om les te geven kan waarmaken. Anouk loopt nu stage op het Friesland College en geeft les aan MBO-1 studenten. Ze woont samen met haar twee katten, Famke en Muis. Beide uit het asiel, Famke in eerste instantie aangenomen als muizenvangers, toen Anouk nog in de binnenstad woonde.
Back to school
“De SPW had ik al afgerond. Hierna heb ik besloten om verder te studeren en te beginnen met de opleiding SPH. Tijdens deze opleiding was ik ook al aan het werk. Nadat ik de SPH heb afgerond ben ik begonnen bij Fier Fryslân. De eerste drieënhalf jaar werkte ik op de groep, dit betekent dat ik jongeren begeleide in groepsverband. Jongeren waarbij het iets moeilijker gaat heb ik altijd al interessant gevonden. Toen kreeg ik een baan aangeboden als jr. kwaliteitsfunctionaris. Sinds februari zat ik zestien uur per week op kantoor en zestien uur per week was ik nog bezig met het jongerenwerk. Maar ik miste het. Het non-stop bezig zijn met jongeren. Dat was wat ik wilde. Steeds als ik mensen hoorde praten over een studie, begon het steeds meer te kriebelen. Ik wilde gewoon weer studeren. Het was niet eenvoudig, maar toch heb ik de knoop doorgehakt. Sinds september heb ik mijn vaste contract opgezegd en ben ik weer fulltime de schoolbanken in gegaan. En dat vind ik best stoer.”
Een eigen huis
“Vanaf mijn zeventiende woon ik al in Leeuwarden. Eerst op kamers in de binnenstad en nu, in mijn eigen huis. Omdat ik een vast contract had, was het voor mij mogelijk om een huis te kopen. Dit heb ik ook gedaan. Het is natuurlijk wel bijzonder om als student je eigen huis te hebben, daar ben ik ook trots op. Dit heb ik helemaal zelf gedaan. Ik heb een plekje gecreëerd wat eigen is en waar ik, maar ook anderen zich thuis voelen. Mijn vriendinnen lopen binnen en pakken zelf waar ze zin in hebben. De een typeert dit misschien als luiheid van mijn kant, maar ik vind het juist belangrijk dat mensen dit doen. Dan komt de gezellige en warme sfeer die ik aan dit huis wil geven tot haar recht.
Het meest bijzondere aan mijn huis zijn mijn piano en mijn servieskast. Mijn servieskast heb ik stukje bij beetje gevuld met Blond-servies. Zelf vind ik dit heel mooi. Van mijn ouders heb ik laatst een piano gekregen. Nadat mijn relatie met mijn vriend over was, wilde ik mijn huis weer van mij maken. Deze piano is daar onderdeel van. Ik vind het heel mooi. Op verjaardagen of andere familiegelegenheden staan we toch met z’n allen om de piano. Zelf speel ik niet, maar ik kom uit een muzikale familie. Er is altijd wel iemand bereid om te spelen.”
Crea-bea
“Een kamer in het huis heb ik uitgeroepen tot knutselkamer. Hier mag ik alle troep maken die ik wil. Die hele kast staat vol met allerlei spullen om van alle soorten dingen mee te maken. Heel veel meubels in het huis zijn mijn eigen projectjes. Zelf opgeknapt, een eigen ‘touch’ aangegeven en een plekje gegeven. Het meest trots ben ik op het dressoir in de badkamer wat mijn wastafel is. Zoiets zie je nergens. Het knutselen doe ik om bezig te zijn. Heel vaak geef ik dingen ook weg. Op het moment ben ik bezig om een sprei aan elkaar te haken, dit doe ik wel met dikke wol. Ik houd niet van dat gepriegel. Wat ik hierna ga maken weet ik nog niet, maar er zijn genoeg projectjes voor de hand…”
Door: Nicky van Veenhuizen
Fotografie door: Afke Manshanden
