Leeuwarden telt bijna dertigduizend studenten. Een derde woont op zichzelf en heeft een eigen kamer: tienduizend studenten, ieder met een eigen verhaal. Aan de hand van een aantal voorwerpen in haar huis vertelt Britt Hensen over haar leven als student.
Wanneer Britt ons ontvangt staat het eten op tafel. Wij gaan zitten en de wijn wordt ingeschonken. Britt heeft spaghetti gemaakt met broccoli, trostomaten, chipolataworstjes en een saus van knoflook, rode ui en olijfolie. Wanneer er gekookt wordt, staat Britt in de keuken. Fastfood haalt zij nooit, behalve een pizza op zondag wanneer de winkels niet open zijn. Tijdens het eten vertelt Britt haar verhaal…
“Aanvankelijk wilde ik niet dood gevonden worden in Leeuwarden. Na het halen van mijn diploma middelbare hotelschool was het duidelijk dat ik naar de Hogere Hotelschool wilde. Maastricht was fantastisch. Het bourgondische karakter van die stad past bij mij. Helaas was er een wachttijd van meer dan een jaar. Amsterdam en Den Haag waren te streng. Het in één keer halen van mijn propedeuse zou te veel druk opleveren. Het werd dus Leeuwarden.”
Parodontax
“Leeuwarden heeft mij geleerd wat belangrijk is. Toen ik naar Leeuwarden kwam, was het onduidelijk wat er zou veranderen. Zouden mijn vrienden mij missen? Aanvankelijk had ik verwacht dat ik een groot deel van mijn leven zou achterlaten. Niets bleek minder waar. Hoewel mijn eerste jaar in Leeuwarden geweldig was, realiseerde ik mij al snel dat ik mijn familie en vrienden in Amsterdam en Utrecht nodig had. Zij mij ook, weet ik. Daarom ga ik elk weekend naar huis. Bepaalde dingen heb ik opzij gezet zodat ik meer tijd heb voor mijn leven buiten het hoge noorden.
Af en toe heb ik op de meest onverwachte momenten heimwee. Drie weken geleden werd ik voor het laatst overvallen door een gevoel van heimwee. Ik word dan warm, krijg weinig lucht en kan wel huilen. Een moment van heimwee kan veroorzaakt worden door iets heel onbenulligs. De Becel op mijn brood bijvoorbeeld of de Parodontax waarmee ik mijn tanden poets. Gewoontes uit mijn vertrouwde omgeving waar ik op dat moment niet ben.”
Charlotte
“Samen met Charlotte woon ik nu twee jaar in Leeuwarden. Hiervoor deden wij ook de middelbare hotelschool samen. Charlotte is er altijd voor mij, maar ik klamp me niet aan haar vast. We proberen onze eigen weg te gaan. Buiten Leeuwarden bewegen wij ons in dezelfde vriendengroep. Wij hebben nauwelijks ruzie. Het is één keer uit de hand gelopen in Londen om niks. Terwijl ik aan het zwoegen was tijdens het schoonmaken, deed Charlotte nauwelijks iets. Ik was moe, liep stage en moest enorm veel nieuwe indrukken verwerken. Ik schoot uit mijn slof waarop de verwijten over en weer vlogen. Charlotte belde zelfs huilend haar moeder op. Uiteindelijk is het goed gekomen. Zonder Charlotte mis ik mijn schaduw.”
Bank
“Met de afstandbediening in de aanslag lig ik, met of zonder schoenen, graag languit op de bank. Charlotte en ik hebben allebei een vaste bank. In mijn eerste jaar in Leeuwarden was niets te gek en ging ik alle feestjes af. Ik dronk veel, sliep weinig en deed af en toe dingen waar ik beter over na had moeten denken. Toch heb ik geen spijt van de uitspattingen in mijn eerste jaar. Wanneer ik iets onverstandigs doe, gebruik ik dat als leermoment. Eén van mijn belangrijkste leermomenten is de relatie geweest met mijn vorige vriend. Wij konden elkaar lange tijd niet loslaten wat eigenlijk wel moest, omdat het geen goede relatie was. Uiteindelijk zijn wij elk een andere weg gegaan. Dit kostte veel moeite. Ik heb daaruit geleerd dat het belangrijk is sterk in je schoenen te staan en te stoppen wanneer iets niet goed voelt.
Inmiddels ben ik wat vaker op de bank te vinden. Het is mooi geweest en ik wil verder, mijn studie afronden en mijzelf ontplooien.”
Door Joris van Uden
