Margot van Rooijen is tweeëntwintig jaar jong en studeert International Hospitality Management aan Stenden Hogeschool. Ze zit nu in haar derde jaar en gaat naar haar stagejaar. Waar ze stage wil gaan lopen, weet ze nog niet. Misschien maar in Nederland dit keer, want na haar minoren in Bali en Thailand is het geld een beetje op. Hoewel ze wel heel graag weer naar het buitenland zou willen.
Argentinië
Op haar zestiende besloot Margot naar Argentinië te gaan. Hier heeft ze een highschool program gevolgd. Dit betekent dat je naar het land toegaat met een groep Nederlanders, bij verschillende gastgezinnen in verschillende dorpjes wordt ondergebracht en daar vervolgens naar school gaat. ”Het naar school gaan, is eigenlijk een beetje voor spek en bonen. Het onderwijs is namelijk in het Spaans. Natuurlijk ga je naar zo’n land toe om de taal te leren, maar in het begin versta je helemaal niets. Dus zit je maar in de les en probeer je er een beetje van mee te krijgen.” De meeste jongeren volgen een highschool program ook niet echt als schoolonderdeel, maar meer als tussenjaar, om even iets anders te doen.
”De eerste twee weken kon ik wel huilen. Mijn gastgezin was niet zo aardig als ik had gehoopt, ze konden geen Engels en daar zat ik dan. Bij alles wat ik wilde zeggen, pakte ik mijn woordenboek. Dit was niet wat ik ervan had verwacht. Huilend belde ik mijn ouders op om te vragen of ik alsjeblieft naar huis mocht komen. Dat ging dus mooi niet door. Alles leuk en aardig, maar ze hadden er natuurlijk wel voor betaald. Dus daar zat ik.
Gelukkig ben ik gewisseld van gastgezin. In dit gezin was alles heel fijn en mijn gastbroer sprak ook een beetje Engels, wat het allemaal een stuk makkelijker maakte. Uit Argentinië heb ik een Mate meegenomen, dat is een soort theepot. Wanneer ik thuiskwam van school dronken we met het hele gezin uit zo’n theepot. Er gaat een soort thee in en dan drink je uit een rietje, dan geef je de Mate door aan diegene die naast je zit. Nu Skype ik nog steeds met mijn ‘Argentijnse familie’ en dan drink ik ook gezellig mee met mijn eigen Mate.”
Thailand en Bali
”De Boeddhabeeldjes komen uit Bali en Thailand. Daar heb ik het afgelopen jaar mijn minor Marketing Management gevolgd. Het was een hele leuke ervaring. Qua school is er niet echt een verschil, je krijgt gewoon dezelfde boeken en dezelfde lesstof. De grootste reden om ernaartoe te gaan is de omgeving. Maar natuurlijk moet je ook gewoon je huiswerk maken en je toetsen halen. Dus in plaats van dat je een terrasje pakt als je even wilt ontspannen, ga je daar naar het strand. Mijn vriendje heeft mij opgezocht in Thailand en op Bali. Wanneer hij er was, heb ik ook meer geld uitgegeven aan tripjes en leuke dingen. Zo hebben we op olifanten gereden, hebben we op de scooter Bali verkend en hebben we een rondreis gemaakt door Thailand met de nachttrein. Dat soort dingen zijn natuurlijk ook veel leuker om samen te doen.”
Voorthuizen
“Ik heb al bijna vier jaar een relatie met Mattias. Vorig jaar heeft hij een huis gekocht in Voorthuizen, twee straten naast het huis van mijn ouders. Ik vind het altijd heel fijn om thuis te komen, bij mijn ouders én bij mijn vriendje. Mattias heeft al een vaste baan, ik studeer nog. Dat maakt het soms wel eens lastig. Ik vind het namelijk wel belangrijk dat ik dingen doe die ik graag wil. Zo ben ik aan het begin van onze relatie op stage gegaan naar Frankrijk. Kort daarna heb ik besloten om verder te studeren in Leeuwarden. Ook niet echt om de hoek. Daarnaast heb ik er ook nog vrij impulsief voor gekozen om voor een studentenvereniging te gaan. Inclusief dispuut. Achteraf gezien heb ik het de relatie zo wel minder makkelijk gemaakt, maar een vereniging maakt je studententijd wel echt. Voor mij was het ook makkelijker dan voor hem, omdat ik elke keer in nieuwe en spannende situaties kwam waardoor de tijd voorbij vliegt. Voor hem is het lastiger omdat hij in dezelfde situatie bleef. Ik heb geen spijt van mijn keuzes, want ik kan nu wel zeggen dat ik heb gedaan wat ik wilde doen. En dat neemt niemand meer van mij af. Straks moet ik een nieuwe stage gaan kiezen. Misschien wordt het dit keer gewoon Nederland, want thuis zijn is ook wel even fijn.”
Door: Nicky van Veenhuizen
Fotograaf: Jochem Schuiling
