Geachte landgenoten,
Ik mag geen ‘nigga’ zeggen. En dat vind ik niet eerlijk. Ik kan ‘Nigga’s in Paris’ van Jay-Z en Kanye West van A tot Z meerappen. Maar ik durf het niet het openbaar. Stel je voor dat ze deze white boy racistisch vinden.
Ja, mijn angst om als tolerante Hollander voor racist bestempeld te worden gaat diep. Ten tijde van de Pietitie-gate had ik voor de grap een photoshop gemaakt van Martin Luther King jr. die met pepernoten strooide. Ik stond op het punt om deze online te knallen, maar klikte toch op het kruisje in de rechterbovenboek. Chickin’. Pokpokpekoák!
Wanneer wij kaaskoppen grapjes over andere culturen en volken maken, worden we altijd flink afgestraft. De blanke hoofdredactrice van het tijdschrift Jackie die Rihanna gekscherend ‘nigga-bitch’ noemde, kreeg door diezelfde Rihanna een flinke draai om haar oren op Twitter – waarna ze opstapte als hoofdredactrice. Jack Spijkerman die Humberto Tan ‘niet alleen donker, maar ook nog dom’ noemde, moest het ook ontgelden. Gevolg: een week lang beveiliging voor Jack + uitgebreide excuses (“Ik had het niet zo bedoeld.”) Zo ernstig als de grapjes nu klinken, waren ze niet. Het mopperende internet haalde de grapjes namelijk flink uit de context.
Om rellen te voorkomen vertellen de meeste Nederlanders deze grapjes over andere culturen en volken dan maar binnenshuis. Laten we deze mensen (of beter: onszelf) ‘huiskamer-racisten’ noemen.
De niet-blanke medemens lijkt minder terughoudend te zijn met het maken van culturele grapjes. Het inmiddels vermoeiende ‘Tattas be like’ is daar een mooi voorbeeld van. Op die Facebookpagina durven Surinamers en moslims wel discriminerende grapjes over ’tattas’ (Suri voor ‘aardappel’, oftewel: Hollanders) te maken. Wij zouden eens een ‘Halal be like’-pagina of een ‘Zwartjoekels be like’-pagina moeten opzetten. Heisa gegarandeerd.
Maar waarom zou ik me eigenlijk moeten schamen voor mijn huiskamer-racistische gedachten? Laat ik eerlijk zijn: ik vind het namelijk strontirritant dat vrijwel alle patatzaken in Leeuwarden zijn overgenomen door Chinezen. Nee, ik heb geen hekel aan China, 我愛中國. Maar ik wil toch ook niet dat Henk en Cornelis een rijsttafel voor mij klaarmaken? Net zomin als dat Kristjana Jökulsdóttir mij een pizza calzone mag komen bezorgen.
Om te horen wat China-people zelf vinden van het feit dat onze oerhollandse frikadellen tegenwoordig door Asians gefrituurd worden, ben ik een snackbar met een Chinese eigenaresse binnengelopen. “Nederlanders willen niet hard werken,” zei ze met een stereotiep Aziatisch beleefde glimlach. Blijkbaar durft zij wel ons te becommentariëren, maar moeten wij op onze bloemkoolwitte tenen lopen.
Er is maar één oplossing voor al dit gedoe. Medemensen, laten we accepteren dat we allemaal een beetje racistisch zijn – it don’t matter if you’re black or white. Jij racist, ik racist, iedereen racist. En hé: als iedereen racist is, zijn we op die manier namelijk weer allemaal gelijkwaardig. World peace, niggazzzz!
Friso Visser mag op Facebook zitten onder werktijd. Want hij is mede-eigenaar van online communicatiebureau Online Media Koffer. In zijn vrije tijd is hij advocaat van de duivel en speelt hij Pokémon op de Gameboy. Volg hem op Twitter via @vrisofisser (vindt ie leuk).
