Twijfel jij ook wel eens of Hij je ziet staan? Word je onzeker als Hij niet reageert? Weet je niet zeker of Hij überhaupt wel een rol in je leven verdient? Nee, we hebben het hier niet over een jongen met wie je graag tussen de lakens wilt rollebollen. We hebben het hier over de enige echte God. En voordat je denkt dat dit artikel een papieren versie is van een opdringerige Jehova-getuige met zijn voet tussen je voordeur, no worries. De schrijver van dit artikel is zo christelijk als een tienervader en bekijkt maar zelden een kerk van de binnenkant. Desondanks is hij wel nieuwsgierig genoeg om uit te zoeken hoe studenten hun bier, drugs en sex-zonden kunnen laten vergeven in ons mooie stadje. Daarom ging hij op pad en zocht drie niet-suffe vormen van geloof belijden in Leeuwarden. Mét ranking. Amen.
Themadienst Evangelische Gemeente De Salvator
http://desalvator.nl/
Bij De Salvator kom je kerkdiensten 2.0 tegen. Niks zachtjes mee-playbacken met Psalm 23, couplet 4. Of in slaap dommelen bij het aanhoren van Lucas 18, vers 9-14. Swingen met de Praiseband zul je! En zelfs de ‘preek’ is bij De Salvator niet wat het gevreesd wordt. De eerste stop van mijn heilige zoektocht is dan ook de Evangelische Gemeente De Salvator.
Bij binnenkomst krijg ik een warme handshake van de voorganger van de dienst. Jas uit, plekje zoeken. “Blauwe Renault met kenteken 63-PX-21 staat fout geparkeerd”, prijkt op het beamerscherm achterin de kerk. En de jongen naast mij pakt zijn Bijbel-app er nog eens bij. Ja, de moderne communicatiemiddelen hebben definitief hun intrede gedaan bij de Salvator. Ik betrap mezelf er op dat ik me hier thuis begin te voelen. Zou ik dan toch een latent christen zijn?
Maar het is geen wonder dat ik me thuis voel, want het geloofsbelijdende publiek is gemiddeld zo’n 25,8 jaar oud. Misschien deels aangetrokken door het hippe roze colbertje van de spreker, die in plaats van een slaapverwekkende speech een energieopwekkend betoog houdt over omgaan met teleurstellingen. Hoewel ik veel te stoer en macho ben om te huilen, word ik wel geraakt door het verhaal. Stof tot nadenken.
Na afloop zijn er thee en statafels en klets ik nog even na met mede-Salvatorfans. En ik kom ook nog mensen tegen die ik ken! Blijkbaar lijken niet alle christenen op Ned Flanders of Jan-Peter Balkenende. Hoewel het nababbelen al snel uitloopt op een geloofsdiscussie laten ze me helemaal vrij in mijn onchristelijkheid en doen ze ook geen poging om mijn interne duivel uit te drijven. Lekker je (ongelovige) zelf zijn in De Salvator, dat vind ik wel prettig christelijk. I’ll be back, Salvator. I’ll be back!
Talentenjacht Evangelische Gemeente De Deur
http://www.dedeurleeuwarden.nl/
Op een doordeweekse zaterdagmiddag drukt een aardige meneer op straat een flyer in mijn handen. ‘Uitnodiging: 20.00 uur talentenjacht Evangelische Gemeente De Deur’. Zo’n flyer laat ik me natuurlijk geen twee keer in de handen drukken. Ik vertel de man zeker langs te komen. Hij kijkt me ontzettend blij aan en ik voel me een barmhartige Samaritaan.
Op een donker afgelegen industrieterreintje klop ik aan op de deur van De Deur en loop ik een druk partyzaaltje binnen, compleet met een paradijselijke versiering van kleurrijk papier maché, disco flikkerlicht en rookmachines. De zaal is flink gevuld met applaudisserende moeders, vaders, allochtone medemensen en hippe kinderen. Er heerst een gemoedelijk ‘laten we eens gek doen met de familie op zaterdagavond’-sfeertje, waardoor ik me niet eens ongemakkelijk voel als undercover heiden tussen het gelovige publiek. Van de moeder op de stoel naast me krijg ik zelfs een verwelkomend kopje thee. Christelijke barmhartigheid: check.
Er komen verscheidene acts voorbij en zoals bij iedere talentenshow schommelen de meningen tussen ‘laten we maar klappen want anders is het zielig’ en ‘laten we klappen want het is fantastisch!’. Maar het thema is altijd het geloof en het is zeer verfrissend om te zien hoe mensen hun geloof uitdragen door middel van stand-up comedy of zelfs door te dansen op dubstep.
Het hoogtepunt van de avond is een best toffe cover van Daft Punk’s Get Lucky. Alleen heet het nu ‘Get Jesus’. En gaat het ook niet meer over seks, maar over het opgeven van je leven aan Jezus. Hartstikke cool. Ik klap vol enthousiasme mee en de mensen om mij heen roepen, behalve het eeuwenoude ‘Amen’, ook modernere krachttermen als ‘Yeah’ en ‘Woohoo!’. Net een normaal feestje, maar dan zonder bier en met de Heer.
Alleen jammer dat aan het einde van de partij iemand een klamme hand op mijn rug legt en in mijn oor fluistert: “Wil jij nu ook de keuze maken om je leven aan Jezus te geven?” Brrrr. Dit voelt alsof iemand na één keer zoenen al kinderen van je wil.
Studentenvereniging De Navigators
http://www.nsleeuwarden.nl/
Een christelijk onderzoek in de studentenwereld is niet compleet zonder een bezoek aan NS Leeuwarden. Nee, dat staat niet voor Nationale Spoorwegen, maar voor Navigators Studentenvereniging. Dit is niet je standaard studentenvereniging, maar een christelijke. Maar kan het Christendom wel gecombineerd worden met het Sodom & Gomorra -imago van een studentenvereniging? Ik belde een van mijn weinige christelijke contacten en voor ik het wist stond ik bij de Navigators voor de deur.
Op hun website vertelt de NS dat hun deur altijd open staat. Dat bedoelden ze natuurlijk figuurlijk, want ik moest een paar keer aanbellen voordat de deur open ging. Ik werd ontvangen door een zeer vriendelijke jongeman, zo’n jongeman waarvan mijn schoonmoeder wenste dat ik ook zo was. En toen ik binnenliep in het Navigators-hoofdkwartier was ik stomverbaasd: het leek wel een normale studentenvereniging! Er hingen geen posters van Hem achter de bar en er lagen geen bijbels onder de barkruk. Ik moest even mijn beeld flink bijstellen, want dit zag er best tof uit!
Omdat ik een bar zag, stelde ik direct mijn standaard studentenvereniging-vragen: Zijn jullie vaak dronken? ”Nee, wij letten altijd heel goed op elkaar!” Hebben jullie een lijst van wie allemaal met elkaar heeft gesekst? “Nee, dat soort dingen gebeuren hier niet!” De journalist in mij raakte teleurgesteld, maar het mens in mij was geïntrigeerd. Zou er dan toch een studentenvereniging met diepgang bestaan?
Op de bovenverdieping waren een groepje jonge sympathieke christenen bezig met een biduurtje. Voor een ongelovige klinkt dat misschien suf, maar geloof me: dat is het niet. Tijdens het biduurtje is iedereen bezig met bezinning. De één leest een goed boek, de ander leest de bijbel. En sommige jongeren zaten een uur lang na te denken, helemaal zen. Zelf heb ik ook even mee-gebijbeld en ik moet zeggen dat ik het als verfrissend ervoer om voor de verandering niet iedere 45 seconden op mijn iPhone te kijken of ik nog een like had op mijn selfie. Sterker nog, ik baalde toen het biduurtje voorbij was. Ik was nog maar net bij Genesis – Noach (6:5-9:29)
Gelukkig was er na het biduurtje nog even tijd voor meer bezinning: namelijk diepgaande gesprekken over het leven. Wel met pompende house op de achtergrond, want het blijven natuurlijk studenten. Toch zijn de Navigators duidelijk anders dan normale studentenverenigingen: geen seks, drugs & rock-’n-roll, maar geloof, gezelligheid en gastvrijheid. En daar is helemaal niets mis mee.
Door Friso Visser
