Als je een toerist vraagt wat hij/zij van Nederland weet, krijg je vaak “dude, the weed and prostitutes” te horen, vergezeld door een dikke grijns. Goed, dit gaat dan om de softdrug wiet, maar als het gaat om het gebruik van harddrugs spant ons kleine landje ook al jaren de kroon. Sommige mensen beweren dat xtc even gemakkelijk verkrijgbaar is als cannabis. Wij wilden deze hypothese weleens aan de tand voelen. Dus: pilletje gescoord en full speed richting Verslavingszorg Noord-Nederland (VNN) gesjeesd om te zien waar we mee te maken hebben.
Voor een zakje wiet of zelfs een portie hallucinerende truffels kan iedere Nederlander die de magische leeftijdsgrens van achttien jaar heeft bereikt doodleuk een coffeeshop binnenwandelen. Vervolgens kan diegene vaak op een soort menukaart lezen wat het assortiment is, iets bestellen en zonder problemen weer de straat op gaan. Je kunt zelfs met je pinpas betalen.
Hoe anders is dat met het verkrijgen van middelen die op Lijst 1 van de Opiumwet staan. Dit zijn de zogenaamde harddrugs en die vallen niet onder het gedoogbeleid waar Nederland zo bekend om staat. Het is hartstikke verboden, dus kun je zo’n pilletje of poedertje alleen via een dealer verkrijgen. En dat doe je niet op klaarlichte dag midden op het Wilhelminaplein, toch? Toch?!
De deal
Om het lekker klassiek Leeuwarders te houden, leek de Prinsentuin mij een uitgelezen locatie om gezellig een illegaal handeltje te doen, met de wind door de bomen en het rustig bewegende water op de achtergrond. Très bien! Vervolgens ontmoet je iemand van wie je via via via via via gegevens hebt gekregen. Over awkward gesproken. Goed, businesstime. Het viel mij alles mee wat betreft de gang van zaken en voordat ik er erg in had, was ik een aantal euro’s lichter en fluorescerend pilletje rijker. En ja, anders dan zo’n beetje ieder ander ding waar je geld voor moet betalen, is xtc eigenlijk echt f***ing veel goedkoper geworden de afgelopen twintig jaar. “In die tijd betaalde je zo’n 25 gulden (dat is dus volgens een huidige berekening €11,35) voor een pil. Tegenwoordig zien we steeds prijzen die tussen de twee en vijf euro liggen,” leggen de heren Sjoerd en Marcel van de VNN mij uit. Over genotsmiddel gesproken… Om het nog wat interessanter te maken: de snoepjes zijn ook nog eens veel sterker geworden. Dit zorgt voor een intensere vreugde, maar verhoogt ook de kans om vaag te gaan. Je verliest scherpte en kunt heel onrustig worden.
Zeg, wat komt er qua xtc allemaal voorbij?
In het niet eens zo verre verleden werden de pillen opgeleverd met waarden onder de honderd milligram MDMA, de werkzame stof in de xtc-pil. “Die hoeveelheid ligt tegenwoordig eerder rond de 150mg en vaak ook daarboven. Het heftigste exemplaar dat hier voorbijkwam zat rond de 260mg,” vertelt Marcel, terwijl hij mij een lijst van recent geteste exemplaren aanreikt. “Zo zie je ook dat er verschillen zitten in de pillen zelf. Dit kan gebeuren als de pillenpasta niet goed geroerd wordt en de ene helft dus veel meer MDMA bevat dan de andere.” Er zijn verschillen van tientallen milligrammen te zien in eenzelfde batch. Verdammt, dat is geen kattenpis!
En dan nu het Prinsentuinproduct
Nu is het tijd om ‘zelf’ de test af te leggen. Het blauwe cameraatje dat ik oorspronkelijk zou testen, was beschadigd geraakt en kon dus niet getest worden aangezien de afmetingen geregistreerd worden. Gelukkig kon er nog een invalpil geregeld worden voor de test.
Het testproces van de VNN werkt als volgt. Er wordt een beetje poeder van de pil afgeschraapt. Wees niet bang, dit doet maar even zeer. Bij dit monster gooit de afnemer van de test vervolgens een aantal druppels Marquis Reagent. Dit extreem zure goedje geeft aan welke stof zich in ieder geval in het schraapsel bevindt. “Hij slaat zwart uit, dus wij kunnen stellen dat er MDMA in verwerkt is,” vertellen Marcel en Sjoerd. Mind you, dit is echt alleen een indicatie. Je hebt hierdoor dus geen idee van de hoeveelheid. Dat is namelijk de volgende stap. Zoals gezegd wordt het exemplaar, in dit geval een spookje, in diameter en dikte opgemeten. Daarnaast wordt gekeken naar, bijvoorbeeld, of de randen rond of recht zijn en de pil hol of bol is. Ook de opdruk is belangrijk. Deze gegevens worden vervolgens vergeleken met een landelijke database en als je een recent gedrukt snoepje hebt, dan krijg je misschien meteen antwoord. De database bewaart gegevens drie maanden, dus bij oudere exemplaren krijg je in principe geen uitslag. “Overigens is het vaak zo dat de pil niet meteen herkend wordt,” benadrukken de heren. “Als de testpersoon akkoord gaat, sturen wij het vervolgens op naar het lab van het Drugs Informatie en Monitoring Systeem (DIMS) en kan diegene een week later bellen voor het resultaat.” En ja, die pil ben je kwijt. Helaesch pindakaesch.
Er zijn wel wat voorwaarden verbonden aan het anoniem laten testen van je pillen, poeders, strips of vloeistoffen. De VNN test uitsluitend voor gebruikers. Dus niet voor dealers, ouders of producenten. Daarnaast wordt er één monster per ‘leverancier’ opgestuurd naar het lab, dus met 14 pillen en 6 gram poeder komen aanzetten heeft dus niks, nul, nada zin. Bovendien word je zo sneller voor dealer aangezien.
The aftermath
Na een week wachten kon ik eindelijk bellen naar de slimmeriken van het laboratorium voor de uitslag. Het spookje dat ik heb opgeofferd was overigens verre van extreem te noemen. Deze pillen kunnen tussen de 92 en 107 milligram MDMA bevatten en de geteste pil had bevatte precies 100mg. Eigenlijk best wel een nineties pilletje dus. Het testen kan een enorme geruststelling zijn als je niet precies weet wat je in huis hebt gehaald. Daarnaast kunnen ook een hoop ongelukken voorkomen worden en dat is misschien wel het allerbelangrijkste.
Tekst en foto’s: Niels Remigius
