Back to childhood

Er zijn van die dingen die je gewoon moet doen. Bungeejumpen, parachutespringen, naakt de Himalaya beklimmen, een waterlelie vouwen op de noordpool en…. Juist ja, nog één keer als een klein kind met twee hippe knotjes en een kekke Oilily-outfit aan door 058 lopen. Resultaat? Oude tijden herleefden. En hoe!

Verstand op nul en gaan
Begrijp me goed, ik ben niet aandachtsgeil. Zelfs niet wanneer ik als minimens over straat loop. Noh, aan de blikken te zien dachten de mensen in Ljouwert daar anders over. Jammer hoor. Heel jammer. Vooral toen ik vroeg of iemand mijn speelkameraad wilde worden werd ik heel erg raar aangekeken. Snap jij dat nou? Nee.. Ik ook niet. Maakt allemaal niet uit. Verstand op nul en door. Dan maar in mijn uppie. Hoppa! That’s the spirit.

Vrouw Luis
Eerste stop, de speeltuin! Terwijl ik achteraan sloot om van de glijbaan te glijden, dwaalden mijn gedachten een beetje af. Heb je soms. Ik zag namelijk een oude luizenmoeder. Je weet wel, van die huisvrouwen die één keer in het jaar door het haar van kleine kotertjes gingen wroeten op zoek naar beestjes. Ieeww.. Het is maar waar je van houdt. Diezelfde luizenmoeders waren bij mij op school ook de bibliotheekjuffrouwen. Wanneer je een spreekbeurt ging houden, moest je bij de luizenmama’s een boekje huren. Ik weet nog goed dat ik mijn spreekbeurt wilde houden over paarden en anders over beugels – no shit. Potverdikkie, de boekjes waren uitgeleend. Blijkbaar waren er nog meer gekkies geïnteresseerd in de bakkes van een lotgenoot. Toen ontstond er paniek, ofwel keuzestress. Heb ik nog steeds last van. Ik ben niet voor niets met mijn vierde studie bezig, maar dat terzijde. Mevrouw Luis werd pissig. En niet zo’n beetje ook. Trauma’s jongens, trauma’s. Uiteindelijk heb ik mijn spreekbeurt toen maar gehouden over de fiets. ’t Is echt waar.
Alles voor de krant

Hoewel je niet iedere dag als 23-jarige mafketel verkleed als kind over straat loopt, tenzij je in een vervroegde midlifecrisis beland bent natuurlijk, raad ik het iedereen aan. Onder het mom van: ik ben aan het werk en ik doe alles voor de krant, heb ik mij kostelijk vermaakt met het eten van Joybreakers, het spelen van Tien Tellen In De Rimboe, het praten tegen Furbies – dit heeft er vast heel vreemd uitgezien – en het blazen van bellen. Ook het ongegeneerd Bubbliciouskauwgom vreten was top. Dus, mocht je denken: dit wil ik ook! Dan kan dat gewoon. Ga als kleurrijk kindexemplaar de straat op en waag knotsgekke dansjes. Je wordt een blij ei. Wat wil een mens nog meer? Niets. Helemaal niets.