Asing Walthaus – Journalist bij de Leeuwarder Courant, blogt ook zeer vermakelijk op walthaus.blogspot.com
Bye bye
“Weinig dingen zijn zo makkelijk als te voorspellen welke dingen spoedig verdwijnen. Iedereen doet dat al eeuwen. Vooral wanneer er een technologische vernieuwing is, slaat de verbeelding toe. Deze vernieuwing gaat een eind maken aan iets dat nu, in een klap, hopeloos ouderwets is geworden.
De auto komt: breng alle paarden maar naar de slager. De fotografie is uitgevonden: de schilderkunst kan bij de schroothoop. De film is uitgevonden: het doek valt voor het theater. De televisie komt in de huiskamers: bye bye bioscoop.
Dat er in de 21-ste eeuw nog steeds paarden rondlopen en er nog altijd geschilderd wordt, dat mensen nog naar de bioscoop en het theater gaan, bewijst dat weinig dingen moeilijker zijn om correct te voorspellen dan welke zaken spoedig zullen verdwijnen.
Want sommige dingen verdwijnen wel degelijk. Kijk maar naar de fax of de videoband. En al die andere, bovengenoemde zaken zijn weliswaar niet verdwenen, maar wel veranderd. De dreiging van al dat nieuwe is er wel degelijk en daar moet je wat mee.
Zo is het met de kranten ook. ‘De papieren kranten en tijdschriften zijn binnen vijf jaar verdwenen’, schotelde de Leeuwarder Studentenkrant me voor als pessimistische stelling. Snel reageren graag. In elk geval binnen vijf jaar, want dan is deze studentenkrant er misschien ook niet meer.
Hier mijn snelle reactie.
Ik hoop van niet en ik verwacht ook van niet. Kranten worden daarvoor nog te veel gelezen. Vooral als papieren dingen met stukjes, strips en sudoku’s erin, maar ook op iPads en laptops.
Zelf werk ik bij de Leeuwarder Courant, die in 2018, over vijf jaar dus, 266 jaar oud zal zijn. Daar gaat het, net als bij bijna alle andere kranten ter wereld, niet zo goed mee als een jaar of tien terug. Er wordt minder in geadverteerd, er zijn minder abonnees. Maar hij maakt nog altijd winst en er worden er elke dag 80.000 of zoiets van gedrukt, die bij lezers terechtkomen.
De vraag is wel: hoe gaat deze krant, en alle andere kranten trouwens ook, voorkomen dat mensen vertrekken omdat iemand ze heeft aangepraat dat ze hetzelfde ook wel ergens anders voor niks kunnen krijgen? Wat doen de kranten voor slims op internet, of binnen Facebook en de opvolgers daarvan? Hoe blijft een krant interessant?
Dat weet ik natuurlijk, maar ik ga het hier nu niet verklappen. Goed nadenken, dan weet u het ook wel. En anders belt u me maar in 2018, dan vertel ik hoe we het geflikt hebben.”
Andries Veldman – Veldman Journalistieke Producties /Persbureau Leeuwarden, redacteur www.Liwwadders.nl
Libelle
“Ik hoop dat ik nog lang de krant kan blijven lezen, maar ik vrees het ergste als ik alle ontwikkelingen bekijk. Welke dat zijn? De krant verliest lezers (jong en oud). De krant presenteert nieuws dat we al kennen (dus geen nieuws). De krant komt niet meer waar men altijd wel kwam. De krant onderzoekt te weinig. De krant is mainstream geworden (of dit valt door de verschraling meer op). De krant mist gezag. De krant controleert niet meer.
Een lekkere krant is een eigenwijze krant. Goed gemaakt door journalisten, fotografen en vormgevers. Ach, de vormgevers, waar zijn ze gebleven? Nog even en ook de fotografen zijn de laan uitgestuurd. Mag iedereen zijn eigen kiekje insturen. Een lekkere krant is ook een mooie krant. Mooi van kleur, scherp van druk (op glad papier) en met verrassend nieuws, prettig gedoseerd. Lekkere kranten zijn Belgische kranten en Duitse kranten. Lekkere kranten zijn kranten met goede bijlagen (niet het zoveelste getut op woongebied).
De kranten die in ons land naar beneden hollen zijn niet meer in trek. Ze presenteren oud nieuws, missen structuur en overtuiging. Bij deze kranten komt gevaar niet van buiten (hoe hard ze dat ook roepen), maar van binnen. Daar ligt ook de oplossing.
Ik denk dat er nog steeds plaats is voor een goede krant. Een mooie krant op papier. Er zijn genoeg mogelijkheden als je de kansen maar ziet.
Mijn collega’s vertellen me soms de mooiste verhalen. Keer op keer antwoord ik dan: machtig verhaal, maar waarom zie ik dat verhaal dan niet terug in jouw krant? Tsja, is het dan. Te confronterend. Te scherp. Te duidelijk gericht op de persoon. Iemand die het niet wilde. Hier heb je de eerste stap naar een spannende krant al te pakken. Vooruit, nog één. Kranten hebben zich nooit voor het internet geïnteresseerd. Doe dat dan ook nu niet. Doe net of het er niet is en concentreer je op het papier.
Krantenmensen vinden radio en tv ook eigenlijk niks. Te veel gedoe en al die apparatuur leidt maar af van waar het omgaat. Ook de tv-mensen zeggen vaak zelf: de beste verhalen vertellen ze je buiten beeld. Nou, klaar ben je. Kranten zouden dus moeten inzetten op wat ze wel goed kunnen: initiëren, controleren en fileren. Kijk naar de Libelle. Als zestig jaar een daverend succes. Oké, geen krant maar wel: iedere week 350.000 verkochte exemplaren. Tevreden lezers. Een geruisloos succes voor een hechte club. Wie kent de hoofdredacteur, de redacteuren of de inhoud?
Door Froukje Bouma
