ActueelinternationalInterviewOekraïneVan alles

Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn

Terwijl vluchtelingen vanuit Oekraïne via Polen in Nederland een veilige opvang zoeken, zijn Oekraïense studenten van NHL Stenden druk bezig met hulp bieden. Naast hun studie en het contact met familie helpen ze vluchtelingen en organiseren ze sponsoracties voor hun ontredderde moederland. Een van die studenten is Tetiana Tymofieieva uit Kiev. Anderhalf jaar geleden kwam ze naar Leeuwarden voor de studie Creative Business bij NHL Stenden. Naast de espressobar spreek ik met haar over concentratieproblemen, veerkracht, de warme reacties van Nederlanders en de steun van NHL Stenden.
Vier jaar geleden vertrok ze naar Amerika voor een jaar Senior High School. “Het was mijn droom om in Amerika verder te studeren, maar de mentaliteit daar viel mij erg tegen. Terug in Europa wilde ik iets zakelijks doen met mijn creativiteit. De Academy for Creative Business is een van de weinige studies op dat gebied.” Maar de coronatijd viel haar zwaar. “Verscheurd door heimwee ben ik een paar keer terug naar Kiev gegaan. Daarna ging het stukken beter. Tot 24 februari. Toen werd alles anders.”

Russische inval
“Verrast over de Russische inval was ik niet, want we zijn sinds de opstand in 2014 al op onze hoede. Toch besef ik nu pas wat de impact is. Voor mij, voor mijn familie, voor ons land.” Bij het uitbreken van de oorlog was Tetiana net met haar ouders op vakantie in Oostenrijk. Ze heeft ze direct meegenomen naar Friesland. “Mijn ouders kregen onderdak in Harlingen, maar op dat moment zaten mijn zus en mijn oma nog in Kiev. De hele dag was ik bezig met het volgen van het nieuws en het contacten van mijn naasten.” Haar oma woont naast het vliegveld van Kiev, maar van paniek is bij haar niets te merken. Die had al de nodige oorlogen meegemaakt. ”Pochend vertelde ze dat ze hielp bij het maken van molotovcocktails. Ik ben zo trots op haar.” De tragiek van de oorlog kwam onlangs wel erg dichtbij. “Mijn zus heeft haar man achtergelaten en zit inmiddels met haar dochter in Slovenië. Op zich een zorg minder, maar de vader van mijn vriend is omgekomen. Hij zat tijdens een bombardement in zijn auto.” Even valt ze stil en zegt zacht: “The war is really my war. Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn, ook al komt hier een einde aan. We zullen voor altijd bedroefd zijn. We komen er bovenop, maar de littekens blijven.”

Hulp aan gevluchte landgenoten
Kon ze in alle hectiek nog wel studeren? “Dat paniekerige van de eerste dagen is er nu wat af. Ik keek bijna constant op mijn mobiel. Newspops en appjes van familie, ik wilde niets missen.“ In het begin had ze concentratieproblemen. “Ik had totaal geen focus op de studie, maar mijn docent was erg begripvol. Dat gaf vertrouwen om er mijn weg in te vinden.” Nu heeft ze weer de rust om colleges te volgen. “Bovendien is het te druk om alleen maar aan de oorlog te denken. Ik doe mee aan twee projecten waar veel uren in zitten. Daarnaast steken we alle vrije tijd in het ophalen van geld voor Oekraïne en het helpen van aangekomen vluchtelingen.” In het begin voelde Tetiana zich nutteloos, tot ze besefte dat ze hier in het veilige Nederland meer kon doen dan de mensen in de schuilkelders van Kiev. “Nu ondersteun ik met Oekraïense medestudenten gevluchte landgenoten. We helpen bij het invullen van documenten en tolken bij belangrijke gesprekken.” Volgens Tetiana zijn de procedures vaak ingewikkeld. “We nemen dan contact op met het gemeentehuis om zaken gedaan te krijgen. Anderen proberen baantjes te regelen. Echt Creative Business in de praktijk.” Ook stonden ze op de vrijdagmarkt T-shirts te verkopen. “De shirts zijn bedrukt met de slogan ‘Stand With Ukraine’. Wij willen met de verkoop van 1000 T-shirts €15.000 ophalen voor Giro 555. Die organisatie zorgt dat dit geld goed wordt besteed.”

Ondersteuning NHL Stenden
Ze waardeert de warme belangstelling van de Nederlanders. “Ze vragen ons om op Oekraïnebijeenkomsten te spreken. Laatst nog bij een poetry-event. De media weten ons ook te vinden. Dit is niet mijn eerste interview. Het is goed om ons verhaal te delen.” Ze is vol lof over de ondersteuning van NHL Stenden. “Werkelijk fantastisch hoe ze ons opvangen. De hogeschool heeft hier iemand helemaal voor vrijgemaakt.”
Ze kunnen daar terecht met vragen of gewoon voor een praatje. “Omdat het bankverkeer vanuit Oekraïne stokte, hadden we een groot probleem. NHL Stenden zorgde gelukkig voor een financiële tegemoetkoming. Ook mochten we met bonnen eten ophalen uit het restaurant.”

Strijdvaardig
Kan een jonge studente zoveel leed aan? Tetiana schuift naar de rand van de bank en zegt heel resoluut: “In het begin ben je geknakt, maar je richt je op. We can’t leave ourself down. Je wordt sterk, sterker dan je ooit was. Ik had nooit verwacht dat ik zoveel veerkracht zou hebben. Dat ik mijzelf laat zien en van betekenis kan zijn voor anderen. Hand in hand voor Oekraïne!” Aan de andere kant is het de vraag of ze haar studie zal afmaken. “Het land is kapot. Hoe moeten mijn ouders en mijn familie straks het leven weer oppakken? Dan is studeren in het buitenland wel echt een privilege.“ Als alles achter de rug is wil ze in ieder geval een documentaire maken over deze periode in haar leven. “Laten zien wat dit met jonge mensen doet. Besef dat dit jou ook kan gebeuren. Tonen hoe nutteloos dit is. Maar ook laten zien hoe zoveel leed een volk verbindt. Wij zijn als Oekraïners naar elkaar toegegroeid.” Even later staat ze buiten onder de Oekraïense vlag die buiten het gebouw in het zonlicht wappert. Strijdvaardig, bereid om zich in Nederland met 200% energie voor haar vaderland in te zetten.

Show More

Related Articles

Geef een reactie

Back to top button
Close
Close