Hoe doede gij da, hoe doede gij da, hoe hedde gij da gedoan?
Leeuwarden: een bruisende studentenstad in opkomst en een plek waar menig student prima zijn weg weet te vinden tussen studeren, werk en stappen. Dit studentenleventje voldoet velen prima, maar enkele studenten willen meer. Acteren op politiek niveau bijvoorbeeld! In deze editie van ‘Hoe doede gij da, hoe doede gij da, hoe hedde gij da gedoan’ voelt Max Pieter het jongste raadslid van Leeuwarden, de prachtige blondine Marisha van Huizen, aan de tand over haar studentenleven, maar vooral ook over haar werk in de politieke arena.
Het is maandagochtend half tien als we over een verlaten Nieuwestad lopen op zoek naar een goede kop koffie. De avond ervoor was erg gezellig, dus enigszins brak kom ik erachter dat de horeca rond deze tijd nog helemaal niet is geopend. Ach, een bakkie pleur bij de Hema stemt ons ook gunstig. We kunnen van start! Marisha is het jongste raadslid van Leeuwarden en tegelijk ook een van de weinige raadsleden die deze job met een studie combineert: een studie Toegepaste Bedrijfskunde aan Stenden Hogeschool. Maar waar is haar passie voor politiek ontstaan? “Het antwoord op deze vraag is eigenlijk heel cliché,” vertelt Marisha. “Al van jongs af aan heb ik een broertje dood aan mensen die fouten maar blijven benoemen, maar zelf geen oplossingen aandragen. Zo vond ik het ontzettend gaaf hoe Jan Marijnissen de SP naar een roemruchte overwinning hielp. Vervolgens vond ik het echter vreselijk om te zien dat hij niets met het gestelde vertrouwen deed en niet de verantwoordelijkheid nam om te regeren. Ik was toen een jaar of dertien.”
“Als kind wilde ik altijd overal het fijne van weten en ik ben niet op mijn mondje gevallen. Toen ik een jaar of achttien was, ben ik mij dan ook eens goed gaan oriënteren op het politieke vlak. Of mijn keuze meteen op het CDA viel? Nee, dat zeker niet! Ik ben eerst alle kernwaarden van de politieke stromingen gaan onderzoeken en heb toen voor mijzelf de afweging gemaakt. Bij de liberale partijen miste ik het sociale karakter, maar voor de socialisten vond ik mijn opvattingen te rechts. Zo kwam ik uit bij het CDA. Een partij waar ik mezelf nog altijd erg thuis voel.”
Quote: ‘Of mijn keuze meteen op het CDA viel? Nee, zeker niet!’
“Toen was het tijd om de daad bij het woord te voegen! Hoe ik vervolgens ook daadwerkelijk betrokken ben geraakt? Ik ben gewoon eens binnengestapt op een CDJA-borrel, de politieke jongeren organisatie van het CDA. Veel PJO’s (Politieke Jongeren Organisaties, red.) organiseren zowel inhoudelijke activiteiten als borrels, dus de drempel om eens binnen te stappen, is laag. Eigenlijk alle politieke partijen in Friesland hebben ook een actieve jongerenafdeling, naar mijn mening stuk voor stuk ontzettend gave politieke leerscholen. Zo heeft bijvoorbeeld premier Rutte ook de fijne kneepjes van het vak geleerd. Je moet dan ook niet verwachten dat je alles al hoeft te weten als je bij een activiteit langs gaat hoor,” lacht Marisha.
“Eigenlijk al direct na dat ik lid ben geworden van het CDJA ben ik actief geworden. Ik twee jaar de portefeuille communicatie op mij genomen binnen het afdelingsbestuur en later ben ik aan de slag gegaan als fractieassistent van het CDA voor de gemeenteraadsfractie. Van beide functies heb ik ontzettend veel geleerd. Als lid van de jongerenpartij ben je eigenlijk de luis in de pels van het CDA: het is aan de PJO om de partij scherp te houden en op te komen voor de belangen van jongeren. Als fractieassistent denk je juist ontzettend met de fractie mee en heb je vanuit die positie de kans om mee te praten over belangrijke onderwerpen. Veel mensen hebben hun mening altijd wel klaar, maar waar is die mening eigenlijk op gebaseerd? Ik vind het belangrijk om mij goed in de materie te verdiepen en de verschillende kanten te belichten voordat ik iets roep.”
Quote: ‘Veel mensen hebben hun mening altijd wel klaar, maar waar is die mening eigenlijk op gebaseerd?’
“Of ik nog wel een beetje aan studeren toe kom? Ach, alles valt of staat met ontzettend goed plannen. Ik ben van mening dat als je voor een dergelijke job als het raadslidmaatschap kiest je er wel helemaal voor moet gaan. Je hebt immers het vertrouwen van de kiezer gekregen. Ik heb er dan ook voor gekozen om mijn studie in deeltijd af te maken. Iets dat me tot dusver ontzettend goed bevalt. Hier is echter wel erg veel discipline voor nodig. Stappen heb ik dan ook wel een beetje achter me gelaten, aar dit kan natuurlijk ook met mijn leeftijd te maken hebben,” voegt Marisha daar snel aan toe. “Ik geniet er nog wel ontzettend van om een goede borrel te drinken met vrienden of om lekker mee te helpen in de lunchroom van mijn vriend. Gelukkig is er nog vaak genoeg tijd voor een lekker koud biertje in de stad.”
Quote: ‘Gelukkig is er nog vaak genoeg tijd voor een lekker koud biertje in de stad!’
“Ik vind het ontzettend belangrijk dat alle leeftijdsgroepen in de politiek zijn vertegenwoordigd. Als jongere kijk ik natuurlijk heel anders tegen bepaalde zaken aan dan mijn collega’s die wat ouder zijn. Zo vond ik het in het dossier over de herinrichting van het stationsgebied bijvoorbeeld erg belangrijk dat er meer ruimte kwam voor lijn 12, zodat het vervoer van en naar de hogescholen goed geregeld wordt. Ook ben ik er erg trots op dat wij als gemeenteraad ruim baan geven aan initiatieven als Welcome to The Village. Dergelijke festivals en activiteiten geven kleur aan onze stad! Het geeft een enorme kick om lang aan een bepaald plan te werken en dan te zien dat deze wordt doorgevoerd! Zo gebeurt er ook echt iets met je ideeën.”
Quote: ‘Er gebeurt echt iets met je ideeën’
“In de politiek komen veel zaken voorbij waar studenten ook direct mee te maken hebben. Voor veel studenten is de politiek een ver-van-mijn-bed-show, maar denk bijvoorbeeld eens aan de openingstijden van kroegen, het wel of niet kunnen eten na het stappen, een universiteit in Leeuwarden en de toekomst van Leeuwarden als studentenstad. Dit zijn allemaal thema’s die regelmatig de revue passeren. Het is dan ook gaaf om te zien dat ik regelmatig door studenten wordt aangesproken met vragen en ideeën.”
Door: Max Pieter Dijkstra
Fotografie: Lucas Kemper
