Vliegtickets zijn spotgoedkoop. Naar Berlijn, Praag of Boedapest vlieg je al voor een schamele 30 euro. Dat zijn steden die zich hebben ontpopt tot goedkope bestemmingen voor de student. Als ik door mijn tijdlijn op Instagram scrol, zie ik minimaal eens per week iemand die vanaf Schiphol of een andere luchthaven naar een dertien-in-een-dozijn-stad vliegt.
Het is wellicht niet helemaal eerlijk om de pas genoemde steden te reduceren tot dertien in een dozijn, maar het is wel een beetje cliché. Eenmaal in een van deze steden, waar hoog- en laagseizoen niks meer uitmaken, kun je vanaf het vliegveld over koppen lopen. De eindeloze foto’s van die kerkklok op dat plein in Praag of het parlementsgebouw in Boedapest staan mij op het netvlies geëtst, terwijl ik beide gebouwen slechts een keer in mijn leven heb gezien.
Om nog niet van Bali en Thailand te spreken (hallo, Hotello’s). Elke standaard hotelschoolstudent gaat natuurlijk tijdens zijn studie naar Bali of Thailand, omdat hij “daar heel veel van leert”. Het kost je om te beginnen veel meer dan een echte vakantie én je moet ook nog eens colleges gaan volgen. Ha, ik weet wie jij voor de gek houdt en ik zal het je direct verklappen: jezelf.
Laat je nou eens niet leiden door gedachteloos consumentengedrag. Voldoe een keertje niet schaaps aan het verwachtingspatroon van de mensen in je directe omgeving – ja, die grand tour van NHL Stenden is alleen populair, omdat jij denkt dat het een leerzame ervaring is – want dan kom je tot andere inzichten en bouw je echt aan je karakter.
De drang tegen de stroom in te zwemmen, rebels te zijn en je af te zetten tegen de meute, kan je veel meer brengen. Waarom wil de gemiddelde student zo snel mogelijk hetzelfde zijn als zijn ouders? Ik snap niets van. Daarom vlieg ik naar Minsk. Daar zijn geen conformisten. Fijn.
Tekst: Abel Hoekstra
